Biskup podkreślił “znaczenie świętości w życiu Kościoła, który oczekuje świętości jako podstawowego wkładu chrześcijan”.

César Franco wyróżnił “wierność” i “jedność” sługi Bożego w „poświęceniu swojego życia dla świętości wielu osób”, w „przekazywaniu charyzmatu, którym Duch Święty obdarzył Kościół przez św. Josemarię Escrivę”.

Prosił również, żeby jego postać była “dla nas zachętą do świętości, która jest powołaniem każdego chrześcijanina. Obyśmy mogli otwierać więcej takich procesów jak ten, ponieważ są dowodem żywotności Kościoła”.

Podczas spotkania zostały zamknięte i zalakowane skrzynie, które zawierają ponad 5 tysięcy stron dokumentacji i świadectw zebranych przed trybunałem od lutego 2005. Zostaną one wysłane do Kongregacji ds. Świętych, dla uzyskania dekretu o ważności procesu.

Hernández Garnica był jednym z pierwszych członków Opus Dei, do którego wstąpił w 1935. Poświęcił swoje życie ewangelizacji w ramach tej instytucji, zarówno w Hiszpanii, jak i w Anglii, Irlandii, Francji, Austrii, Niemczech, Szwajcarii, Belgii i Holandii.

Dla postulatora procesu, José Carlosa Martina de la Hoz, “kroczenie po tylu różnych drogach i ciągły proces dostosowania się do nowych kultur i środowisk, czynią z niego dobry przykład dla ewangelizacji Europy”.

Hernández Garnica był jednym z głównych współpracowników założyciela św. Josemaríi Escrivy. Posiadał doktorat z inżynierii górniczej, nauk biologicznych oraz teologii. Był jednym z trzech pierwszych członków Opus Dei, którzy przyjęli święcenia kapłańskie w 1944 r., wraz z Alvaro del Portilli i Jose Luisem Muzquizem.

Uświęcał się w swoim zawodzie, a potem pełniąc posługę kapłańską z wielką hojnością: nauczył się wielu języków, dostosował się do nowych środowisk i stawił czoło licznym trudnościom wszelkiego typu w krajach, w których rozpoczynała się praca apostolska Opus Dei.