Świeccy i księża

Do Opus Dei należą: prałat, prezbiterium, czyli własny kler i świeccy — kobiety i mężczyźni. W Opus Dei nie istnieją różne klasy członków. Istnieją po prostu różne sposoby przeżywania tego samego powołania, według osobistych okoliczności.

Większość wiernych (obecnie ok. 70%) to członkowie supernumerariusze. Najczęściej są to zamężne kobiety i żonaci mężczyźni. Dlatego podstawową częścią ich misji jest uświęcanie obowiązków rodzinnych.

Pozostali członkowie Opus Dei to mężczyźni i kobiety, którzy żyją w celibacie ze względów apostolskich. Przyłączeni mieszkają wraz ze swoją rodziną lub tam, gdzie wymagają tego okoliczności zawodowe.

Numerariusze zwykle mieszkają w ośrodkach Prałatury, ponieważ ich sytuacja pozwala na pełną dyspozycyjność w opiece nad pracami apostolskimi i w formowaniu pozostałych członków Prałatury. Numerarie pomocnicze poświęcają się zasadniczo pracom domowym w siedzibach ośrodków. Jest to ich zwykła praca zawodowa.

Kler Prałatury wywodzi się ze świeckich numerariuszy i przyłączonych członków Opus Dei, którzy z własnej woli są gotowi zostać kapłanami i którzy, po kilku latach przynależności do Opus Dei i po ukończeniu kursów przygotowujących do kapłaństwa zostali zaproszeni do tego przez prałata. Są wyświęceni, aby mogli pełnić posługę kapłańską dla wiernych Prałatury i otaczać opieką duchową podejmowane przez nich inicjatywy apostolskie.

Rodzinny klimat

Charakterystyczną cechą Opus Dei jest klimat rodziny chrześcijańskiej. Ten rodzinny ton występuje w stosunkach między wiernymi i w działaniach organizowanych przez Prałaturę. Wyraża się w rodzinnym cieple jego ośrodków, w atmosferze prostoty i zaufania, w licznych drobnych przysługach, w wyrozumiałości i delikatności życia codziennego.

Konkretne dane

Do prałatury należy około 90.500 osób, z których 2.050 stanowią kapłani. W przybliżeniu połowę wiernych stanowią kobiety i połowę mężczyźni.