KONGREGACJA SPRAW KANONIZACYJNYCH

Barcelona

Beatyfikacja i kanonizacja

Służebnicy Bożej

MARíA MONTSERRAT GRASES GARCíA

wiernej świeckiej

Prałatury Personalnej Świętego Krzyża i Opus Dei

(1941-1959)

DEKRET O HEROICZNOŚCI CNÓT

„Jestem córką Bożą”. „Kiedy Ty chcesz, tak jak Ty chcesz i w sposób w jaki Ty chcesz”. „Omnia in bonum” (wszystko ku dobru).

Te trzy akty strzeliste, które María Montserrat Grases często powtarzała, dobrze opisują jej duchową drogę). Bardzo żywa świadomość dziecięctwa Bożego poruszała ją, aby z miłością wypełniać Wolę Boga Ojca, z przekonaniem, że wszystko, co pochodzi od Niego, jest zawsze dla naszego dobra.

María Montserrat Grases, znana jako Montse, urodziła się w Barcelonie (Hiszpanii) 10 lipca 1941. Została ochrzczona dziewięć dni później. Było to drugie z dziewięciorga dzieci Manuela i Manolity García Grases.

Dzieciństwo i młodość Sługi Bożej upłynęło jej w pogodnej atmosferze rodziny chrześcijańskiej. Rodzice Montse należeli do Opus Dei i starali się, aby ich dom był jasnym i pogodnym miejscem, zgodnie z nauczaniem św. Josemaríi Escrivy.

Po ukończeniu szkoły gimnazjalnej, w czasie której równocześnie uczęszczała do szkoły muzycznej, Montse rozpoczęła naukę w liceum zawodowym. Lubiła sport, górskie spacery, muzykę, tańce ludowe typowe dla regionu, z którego pochodziła oraz teatr. Miała wielu przyjaciół.

Jej rodzice nauczyli ją zwracania się z ufnością do Jezusa i przyczynili się do ukształtowania najistotniejszych cech jej charakteru: radości, prostoty, zapominania o sobie, troski o duchowe i materialne dobra innych. Kiedy była nastolatką, z kilkoma koleżankami ze szkoły, zwykła odwiedzać ubogie rodziny z Barcelony, dawała też lekcje katechizmu dla dzieci, które nie rzadko obdarowywała zabawkami lub słodyczami. Miała żywy i spontaniczny temperament. Zdarzało się, że jej reakcje były nieco gwałtowne, ale jej rodzina i nauczyciele wspominają, że starała się panować nad sobą oraz być uprzejmą i miłą dla wszystkich.

W 1954 roku, mama zaproponowała jej uczęszczanie do ośrodka Opus Dei, w którym wiele młodych dziewcząt przychodziło otrzymywać formację chrześcijańską i ludzką. Stopniowo, zdała sobie sprawę, że Bóg powołuje ją do tej drogi w Kościele, i w dniu 24 grudnia 1957 roku, po rozważeniu tego tematu na modlitwie i po rozmowie z rodzicami, poprosiła o przyjęcie do Opus Dei, oddając się całkowicie Bogu w celibacie apostolskim.

Od tego momentu walczyła z większą determinacją i wytrwałością w dążeniu do świętości w życiu codziennym. Postanowiła dbać o codzienny, intensywny plan życia duchowego, który składał się z uczestnictwa we Mszy św., odmawiania Różańca św., lektury Nowego Testamentu i książki duchowej oraz innych praktyk pobożności. Ponadto dbała o prawdziwego ducha pokuty poprzez hojne cielesne umartwienie oraz ofiarowanie Panu wielu małych wyrzeczeń w ciągu dnia i pracę nad własnym charakterem.

Montse była również wytrwała w swoim wysiłku, aby zbliżać do Boga swoje przyjaciółki i koleżanki przy okazji codziennych spraw. Na przykład wykorzystywała chwile uprawiania sportu, aby służyć innym i przekazywać im pokój, który wynika z życia blisko Boga.

W grudniu 1957 roku, podczas wycieczki do góry, upadła i uderzyła się w kolano. Nie wyglądało to na nic poważnego, ale mijały dni, a ból nie ustępował. Co więcej, był coraz bardziej intensywny. Po wizytach u kilku lekarzy, w czerwcu 1958 roku stwierdzono u niej nowotwór (mięsak Ewinga) w kości lewego uda. Kiedy rodzice przekazali jej, że cierpi na tą nieuleczalną i śmiertelną chorobę, Montse zareagowała z wielkim pokojem i spojrzeniem nadprzyrodzonym, w dalszym ciągu dbając o to by Bóg był z niej zadowolony w życiu codziennym.

Choroba spowodowała silny ból, który stale wzrastał. Montse ofiarowała swe cierpienia za Kościół, za Papieża, Opus Dei i w wielu konkretnych intencjach, o które prosiły ją osoby z jej rodziny lub koleżanki. Myślała o bliźnich bardziej niż o sobie samej i nigdy nie skarżyła się na swoją sytuację. Przeciwnie, zawsze dawała przykład zaraźliwej radości. Przybliżyła do Boga wielu ludzi, którzy przychodzili, aby ją odwiedzić. Ci, którzy byli blisko Montse byli świadkami jak wzrastała w zjednoczeniu z Bogiem oraz tego jak przemieniała cierpienia w modlitwę i apostolstwo: w świętość. Jedna z jej przyjaciółek powiedziała, kiedy widziała ją na modlitwie, że odczuwała wówczas jej bliskość z Chrystusem.

Od chwili, gdy Montse poprosiła o przyjęcie do Opus Dei, podjęła poważnie drogę do świętości pośród świata, w taki sposób, że choroba zastała ją przygotowaną, aby osiągnąć w cierpieniu szczyt heroizmu w praktykowaniu cnót.

Zmarła pogodnie w Wielki Czwartek, 26 marca 1959. Została pochowana dwa dni później. W 1994 roku jej szczątki zostały przeniesione do krypty kaplicy Santa Maria de Bonaigua, gdzie są do dziś.

Od samego początku pojawiały się bardzo liczne świadectwa o opinii świętości Montse – która jest obecnie szeroko rozpowszechniona w wielu krajach – oraz o łaskach otrzymanych za jej wstawiennictwem.

Montse zmarła w pełni młodości, na krótko przed jej 18. urodzinami. Pomimo jej krótkiego czasu, jej życie było prawdziwym darem Boga dla tych, którzy byli blisko niej, jak i dla tych, którzy poznali ją później. Było to możliwe dzięki temu, że Montse spełniała swoje codzienne zajęcia zapalona miłością do Boga i innych. Zbliżała wiele dusz do Jezusa poprzez swoją pobożność, uśmiech, jej prostą i heroiczną wielkoduszność. Jej wczesna odpowiedź na miłość Bożą jest przykładem, który może pomóc wielu osobom, zwłaszcza młodym, aby zrozumieli piękno naśladowania Chrystusa w codziennym życiu.

Proces informacyjny o opinii świętości, heroiczności cnót i cudach za wstawiennictwem Montse przebiegał się w Barcelonie od 1962 do 1968 roku. Po ogłoszeniu nowych zasad o procesach kanonizacyjnych Arcybiskup Barcelony mianował komisję ekspertów, aby zbierać dokumenty uzupełniające i podjął decyzję, by rozpocząć dodatkowy proces diecezjalny w 1993 roku.

Posiedzenie Konsultorów Teologów na zebraniu, jakie odbyło się 30 czerwca 2015 r., odpowiedziało pozytywnie na pytanie o heroiczność cnót Sługi Bożej. Tak samo wypowiedziało się zwyczajne Posiedzenie Kardynałów i Biskupów na zebraniu w dniu 19 kwietnia 2016 r., któremu przewodniczyłem ja, Kardynał Angelo Amato.

Niżej podpisany Kardynał Prefekt przedstawił Ojcu Świętemu szczegółową relację o wszystkim, co zostało powyżej opisane. Ojciec Święty, przyjmując i potwierdzając opinię Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych z dzisiejszą datą ogłosił uroczyście: Uznaje sięheroiczność cnót teologalnych Wiary, Nadziei i Miłości Boga i bliźniego, jak również cnót kardynalnych roztropności, sprawiedliwości, umiarkowania i męstwa i innych z nimi związanych oraz opinię świętości Sługi Bożej Maria Montserrat (Montse) Grases García, wiernej świeckiej Prałatury Personalnej Świętego Krzyża i Opus Dei.

Dekret ten Papież polecił ogłosić publicznie i złożyć go w aktach Kongregacji spraw kanonizacyjnych.

Dane w Rzymie, 26 kwietnia Anno Domini 2016 roku.

Kard. Angelo Amato, s.d.b.

Prefekt

L. + S.

Marcello Bartolucci

Abp tytularny Bevagna

Sekretarz

**********************

CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM

BARCINONENSIS

BEATIFICATIONIS et CANONIZATIONIS

Servae Dei

MARIAE MONTSERRAT GRASES GARCÍA

christifidelis laicae

Praelaturae personalis Sanctae Crucis et Operis Dei

(1941-1959)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

“Filia sum Dei” “Quidquid Tu vis, quando Tu vis, eo modo quo Tu vis” “Omnia in bonum”.

Tres hae breves precationes, quas Serva Dei Maria Montserrat Grases frequenter recitare solebat, iter eius spirituale summatim perstringunt Vivida enim conscientia filiationis divinae ipsa ducebatur ad Dei Patris voluntatem amandam et adimplendam, cum plene persuasum sibi esset quidquid a Domino recipimus nostrum in bonum semper vertere.

Maria Montserrat Grases García, familiariter Montse vocata, secunda ex novem filiis Emmanuelis Grases et Emmanuelae García, nata est Barcinone in Hispania die 10 mensis Iulii anni 1941 et novem post dies baptismum recepit.

Infantiam et adolescentiam Dei Serva degit in ambitu sereno familiae christianis principiis plene imbutae Parentes enim, Operis Dei fideles, iuxta doctrinam Sancti Iosephmariae Escrivá, e domo sua efficere contenderunt christianum larem luminosum et laetum.

Expletis studiis secundariis et frequentatis quoque lectionibus ad plectrocymbalum pulsandum, Maria Montserrat in Schola Professionali publica sese inscripsit. Ei arridebant ludi lusorii, silvestres deambulationes, musica, saltationes populares regionis eius et ludi scaenici. Multi ei erant amici.

Parentes Servam Dei docuerunt cum Iesu Christo fiducialiter se gerere et haud parum contulerunt efformandis praecipuis animi eius lineamentis, qualia sunt laetitia, simplicitas, suipsius oblivio, sollicitudo de aliorum bono materiali ac spirituali. Adolescens, comitantibus aliquibus condiscipulis, visitare solebat familias pauperes Barcinonenses et catechesim pueris impertiebat, quibus aliquando puerilia ludicra vel dulcia donabat.

Vivax erat ac simplex, et si quando acerbe respondebat, testantibus familiaribus ac magistris, ipsa adnitebatur ut mores suos emendaret utque se erga omnes affabilem et festivam exhiberet.

Anno 1954, suggerente matre, frequentare coepit sedem Operis Dei in qua christiana et humana formatio puellis impertiebatur. Paulatim percepit se a Deo vocari ut viam hanc ecclesialem sequeretur et, consultis parentibus, post attentam ponderationem et orationem, die 24 mensis Decembris anni 1957, quaesivit ut in Opere Dei ascriberetur, se totam tradens Deo in “apostolico caelibatu”.

Ex eo vero tempore, Dei Serva impensius usque atque perseverantius sanctitatem quaesivit in vita sua ordinaria. Ipsa sibi proposuit cotidianum ordinem vitae spiritualis qui complectebatur sanctae Missae participationem, Rosarii marialis recitationem, lectionem Novi Testamenti necnon alicuius libri de re spirituali aliasque pias praxes. Coluit quoque profundum spiritum paenitentiae etiam in corporis mortificationibus sponte assumendis atque in diei decursu Deo offerebat tum parva sed frequentia sacrificia tum nisus ad sui animi asperitates moderandas.

Firmum quoque ac constans fuit desiderium eius ducendi ad Deum amicas et collegas. Cotidiana adiuncta et vel ipsi ludus lusorii occasionem ei praebebant ut se pro aliis impenderet eisque transmitteret pacem illam quae ex unione cum Deo oritur.

Mense Decembri, anno 1957, dum Maria Montserrat in monte nive strato cum amicis ambulabat, cecidit et ictum in genu accepit, qui primo aspectu visus est res nullius momenti, attamen, dolore non cessante, immo ingravescente, et consultis medicis, tandem mense Iunio anni 1958 diagnosis lata est tumoris maligni dicti Ewing in femore cruris sinistri Servae Dei parentes notum eidem reddiderunt se hoc morbo insanabili et infaustae prognosis affectam esse; ipsa vero notitiam accepit animo sereno ac spiritu supernaturali, pergens in nisu placendi Deo in ordinariis vitae suae cotidianae adiunctis.

Procedente tempore dolores magis magisque augebantur et Maria Montserrat molestias quas patiebatur Deo offerebat pro Ecclesia, pro Romano Pontifice, pro Opere Dei et pro multis intentionibus quae a parentibus et amicis eidem suggerebantur. Magis de aliis quam de seipsa erat sollicita, neque unquam se praebuit commiserandam, immo eius gaudium in alios effundebatur. Qui eam invisebant ad Deum impulsos se sentiebant fueruntque testes progressionis Mariae Montserrat in unione cum Deo atque transformationis eiusdem dolorum in orationem et apostolatum, nempe in viam versus sanctitatem. Amica quaedam asseruit se intimitatem cum Christo conspicari cum eam orantem videbat.

Ex quo admissionem in Opus Dei postulavit, iter versus sanctitatem medias inter res temporales Dei Serva ita intento studio arripuit, ut aegritudo eam paratam inveniret ad heroicitatis fastigium attingendum in exercendis virtutibus dum dolores in dies augebantur.

Maria Montserrat animam Deo placide reddidit Feria V in Cena Domini, die 26 mensis Martii anni 1959. Duos post dies sepulta est et anno 1994 eius exuviae translatae sunt in cryptam oratorii Sanctae Mariae de Bonaigua, ubi nunc inveniuntur.

Iam ab initio multa fuerunt testimonia de sanctitatis fama Servae Dei, quae nunc diffusa invenitur plures in nationes. Frequentes quoque notitiae perveniunt de gratiis et favoribus eiusdem intercessioni tributis.

Maria Montserrat mortua est adhuc adolescens, decimo octavo suae aetatis anno nondum expleto. Hac brevitate non obstante, vita eius habita est ut Dei donum sive ab iis qui eam frequentaverunt sive etiam ab aliis qui eiusdem notitiam serius acceperunt, quia ipsa muneribus suis ordinariis amore pervasa erga Deum et animas functa est, et sua pietate, suo vultu hilari atque laeto suaque simplici et heroica generositate, multas animas ad Iesum Christum duxit Plena eius ac praecox responsio ad vocem Dei amoris plenam exemplum exstat quod multos iuvare poterit, iuvenes praesertim, ut persentiant pulchritudinem sequendi Christum in ordinaria cuiusque vita.

Processus Informativus super fama sanctitatis, virtutum in genere et miraculorum instructus fuit in arcidioecesi barcinonensi ab anno 1962 ad annum 1968 Novis vero promulgatis normis de canonizationis causis, anno 1993 ab archiepiscopo barcinonensi postulatum est ut commissionem peritorum in re historica nominaret ad documenta colligenda et processum dioecesanum additionalem instrueret.

Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum, qui locum habuit die 30 mensis Iunii anno 2015, affirmative respondit ad dubium propositum circa heroicitatem virtutum et famam sanctitatis Servae Dei. Me, Card. Angelo Amato, moderante, sententiam faventem tulerunt Em.mi ac Exc.mi in Sessione Ordinaria coadunati die 19 mensis Aprilis anno 2016.

Facta de hisce omnibus Summo Pontifici Francisco accurata relatione ab infrascripto Cardinali Praefecto, Beatissimus Pater, accipiens rataque habens Congregationis de Causis Sanctorum vota, hodierna die sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, iisque adnexis in gradu heroico, atque de fama sanctitatis Servae Dei Mariae Montserrat (Montse) Grases García, christifidelis laicae Praelaturae Sanctae Crucis et Operis Dei, in casu et ad effectum de quo agitur.

Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.

Datum Romae, die 26 mensis Aprilis aD. 2016.

Angelus Card. Amato, s.d.b.

Praefectus

L. + S.

Marcellus Bartolucci

Archiep. tit. Mevaniensis

a Secretis