Biografie Ernesto

Ernesto Cofiño werd op 5 juni 1899 geboren in Guatemala-stad. Aan de Universiteit van Parijs behaalde hij in 1929 met eervolle vermelding zijn artsendiploma. Hij trouwde in 1933 en kreeg vijf kinderen. Hij ontplooide sociale initiatieven voor aanstaande moeders, straatkinderen en wezen.

Met een groot dienstbetoon wijdde hij zich aan zijn beroep. Hij bekommerde zich niet alleen om de lichamelijke gezondheid van zijn patiënten, maar ook om hun persoonlijke problemen. Met bovennatuurlijke zin en een diep inlevingsvermogen bevorderde hij het recht op en de waardering voor het leven. Hij ontplooide sociale initiatieven voor aanstaande moeders, straatkinderen en wezen. Hij stichtte tehuizen en opvangcentra en was gedurende vier jaar directeur van het Rijksweeshuis.

Hij was in Guatemala een pionier op het gebied van de kindergeneeskunde en richtte aan de Universiteit van San Carlos de leerstoel kindergeneeskunde op, waar hij 24 jaar hoogleraar is geweest. Voor zijn verdienstelijke onderzoek en onderwijs ontving hij de hoogste onderscheiding van die universiteit.

In 1956 vroeg hij om toelating tot het Opus Dei. Vanaf dat moment intensiveerde hij zijn omgang met God door het gebed, de versterving, de dagelijkse Mis en Communie, de wekelijkse biecht. Zijn groeiende devotie tot Onze Lieve Vrouw uitte zich in zijn inzet om het bidden van de rozenkrans te verbreiden. Hij legde zich toe op de studie en vorming van zijn geloof. Hij intensiveerde zijn apostolaat door anderen te laten delen in zijn vreugde en edelmoedigheid. Hij spoorde mensen aan om te bidden voor en financieel bij te dragen aan sociale projecten en geloofsinitiatieven waarin hij met veel offergeest werkte, aldus de sociale leer van de Kerk in praktijk brengend.

Hij zette zich op heldhaftige wijze in voor organisaties gericht op de beroepsvorming van boeren, arbeiders, minder bedeelde vrouwen en studenten. Dit werk heeft hij tot aan zijn 92e jaar volgehouden.

Hij stierf op 17 oktober 1991 in Guatemala-stad aan kanker, na een lang en pijnlijk, maar voorbeeldig gedragen ziekbed.