“De liefde is het zout van het apostolaat"

Neem de naastenliefde als uitgangspunt bij alles wat je doet: een naastenliefde die geen grenzen kent en niemand buitensluit. Aan deze deugd zijn de leerlingen van de Meester te herkennen.

Maar de naastenliefde mag je er niet toe brengen - want het zou dan geen deugd meer zijn - iets van het geloof af te zwakken, duidelijke lijnen die het definiëren, weg te halen, of het te verzachten tot het, zoals sommigen graag zouden willen, verandert in iets vormloos dat de kracht en de macht van God mist. (De Smidse, 456)

Het zou getuigen van naïviteit te denken dat de eisen van de christelijke liefde makkelijk te vervullen zijn. Wat wij ervaren in het doen en laten van de mensen en, jammer genoeg, ook in kerkelijke kringen, blijkt heel iets anders te zijn. Als de liefde ons niet belette te spreken, zou iedereen breed uit kunnen meten over verdeeldheid, aanvallen, onrechtvaardigheden, roddel, beledigingen. Wij moeten dat eenvoudig toegeven om onzerzijds te trachten het juiste remedie toe te passen, dat moet uitmonden in een persoonlijke inspanning niet te kwetsen, niet te mishandelen, en te corrigeren zonder iemand de grond in te boren.

(...) Op dit moment voel ik me genoodzaakt de Heer te vragen —sluit u, als u wilt, aan bij mijn gebed— dat hij niet zal toelaten dat in zijn Kerk het gebrek aan liefde tweedracht zaait onder de zielen. Liefde is het zout van het apostolaat van de christenen. Hoe zouden wij, als het zijn kracht verliest, de wereld tegemoet kunnen treden en met opgeheven hoofd zeggen: hier is Christus?

Vrienden van God, 234

Ontvang berichten per e-mail

email