De voorbereiding op Pinksteren doet in ons de hoop herleven op de hulp van de Heilige Geest om verder te gaan op de weg der oecumene. Wij hebben de zekerheid dat de Heer ons bij het zoeken naar eenheid nooit in de steek laat, omdat zijn Geest onze inspanningen steunt, die erop gericht zijn verdeeldheid te overwinnen en elke scheur in het levende weefsel van de Kerk te stoppen.
Jezus beloofde de leerlingen de bijstand van de Heilige Geest die Hij zou sturen, opdat deze hen verder zijn aanwezigheid zou laten voelen (Joh. 14,16-17). Deze belofte werd werkelijkheid, toen Jezus na de verrijzenis het Cenakel binnenkwam, de leerlingen begroette met de woorden Vrede zij u, over hen blies en zei: Ontvangt de Heilige Geest (Joh. 20,20-22). Hij verleende hen de volmacht zonden te vergeven. De Heilige Geest verschijnt hier dus als kracht van de vergeving der zonden, van de hernieuwing van onze harten en ons bestaan. Zo maakt Hij de aarde nieuw en schept eenheid waar verdeeldheid was. Op het pinksterfeest toont de Heilige Geest zich dan door verdere tekens: van een hevige wind, van vurige tongen, en dat de apostelen spreken in alle talen. Dit laatste is teken dat de Babylonische spraakverwarring – de vrucht der hoogmoed die mensen verdeelt – overwonnen is in de Geest, die caritas is en eenheid geeft in verscheidenheid. Vanaf het eerste ogenblik van haar bestaan, spreekt de Kerk in alle talen en leeft zij in alle culturen. Zij verstoort de verschillende gaven en charisma’s niet, maar vat alles samen in een grote en nieuwe eenheid, die verzoent: eenheid en veelvormigheid.
De Heilige Geest is de band van de eenheid in de Drie-eenheid. Hij verenigt verstrooide mensen met zijn kracht in de goddelijke caritas en schept de veelvormige en grote gemeenschap van de Kerk. In de dagen na de Hemelvaart van de Heer tot en met pinksterzondag waren de leerlingen in gebed verenigd in het Cenakel samen met Maria. Zij wisten, dat niet zij de Kerk konden creëren en organiseren. De Kerk dient te ontstaan en te worden georganiseerd vanuit het goddelijke initiatief. Zij is niet onze creatie, maar gave van God. Alleen zo schept zij ook eenheid, een eenheid die moet groeien. Steeds verenigt de Kerk zich geestelijk – in het bijzonder in de negen dagen tussen Hemelvaart en het Pinksterfeest – in het Cenakel met de apostelen en met Maria, om steeds de uitstorting van de Heilige Geest af te smeken. Gedreven door zijn hevige wind, zal de Kerk zo in staat zijn het Evangelie te verkondigen tot aan de uiteinden der aarde.
Dit is waarom de christenen ondanks moeilijkheden en verdeeldheden niet mogen berusten in moedeloosheid. De Heer eist van ons volharding in het gebed om de vlam van het geloof van de liefde en van de hoop levendig te houden, want daardoor wordt het streven naar de volle eenheid gevoed. Ut unum sint, zegt de Heer. Steeds weerklinkt in ons hart deze uitnodiging van Christus. Een uitnodiging die ik tijdens mijn recente reis in de Verenigde Staten opnieuw onder de aandacht heb gebracht, en waarbij ik tevens de centrale plaats van het gebed in de oecumenische beweging heb onderstreept: ‘In deze tijd van globalisering en gelijktijdige fragmentarisering zouden zonder gebed oecumenische structuren, instituties en programma’s ontdaan zijn van hart en ziel.’ Brengen wij dank aan de Heer voor de resultaten die dankzij de werken van de Heilige Geest zijn bereikt in de oecumenische dialoog. Luisteren wij gewillig naar zijn stem, opdat onze door zijn genade vervulde harten boordevol hoop en zonder talmen de weg afleggen die leidt naar de volle gemeenschap van alle leerlingen van Christus.
In de Brief aan de Galaten zegt Paulus ons: de vrucht van de Heilige Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid, ingetogenheid (5,22). Dat zijn de gaven van de Heilige Geest, die ook wij vandaag afsmeken voor alle christenen, opdat zij in gemeenschappelijke en edelmoedige dienst aan het Evangelie in de wereld teken van de liefde van God voor de mensheid kunnen zijn. Richten wij vol vertrouw onze blik op Maria, Tempel van de Heilige Geest, en bidden wij door haar: Kom Heilige Geest, vervul de harten van uw gelovigen en ontsteek in hen het vuur van uw liefde (Alleluia II Pinkstermis). Amen!
© 2008 Katholiek Nieuwsblad